DPWS/PNFN: Dane dotyczące cyberbezpieczeństwa w języku polskim (EuRepoC)

Projekt "European Repository of Cyber Incidents" (EuRepoC) jest realizowany wspólnie przez naukowców z Uniwersytetu w Heidelbergu, Stiftung Wissenschaft & Politik (SWP) w Berlinie, Instytutu Teorii i Przyszłości Prawa na Uniwersytecie w Innsbrucku oraz z Instytutu Polityki Cybernetycznej w Tallinie od 1 marca 2021 roku. Projekt jest finansowany przez niemieckie Ministerstwo Spraw Zagranicznych i duńskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych i trwa (jak dotąd) około trzech lat (01.03.2022-31.12.2024). W ramach obecnego projektu badawczego cyberincydenty, które są szczególnie istotne dla Europy, są codziennie systematycznie rejestrowane w publicznej bazie danych z pulpitem nawigacyjnym i porównywane ze sobą przy użyciu interdyscyplinarnych kategorii. Dzięki tak ustrukturyzowanej analizie danych możliwe jest efektywnie wsparcie debaty na temat polityki cyberbezpieczeństwa, w którą zaangażowane są wszystkie istotne podmioty społeczne i inne zainteresowane strony. Celem EuRepoc jest zwiększenie świadomości społecznej na temat cyberincydentów i ich charakterystyki, zwłaszcza w UE i jej państwach członkowskich, a tym samym przyczynienie się do zwiększenia poziomu powszechnego cyberbezpieczeństwa . Wspólny obraz sytuacji przyczynia się do budowania wspólnej strategii, na przykład poprzez stosowanie wspólnotowego instrumentarium narzędzi do prowadzenia efektywnej cyberdyplomacji.

Polska, tradycyjny kraj partnerski Republiki Federalnej Niemiec, jest głównym graczem w polityce cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej pod kilkoma względami. Jako duże państwo członkowskie i ważny pomost do państw nadbałtyckich , Polska ma ważną pozycję instytucjonalną w procesach decyzyjnych UE i NATO (por. NATO CCDCOE). Polska jest uważana za jeden z krajów o silnej pozycji w dziedzinie cyberbezpieczeństwa ze względu na inwestycje w infrastrukturę i zdolności obronne. Ze względu na rosyjską wojnę przeciwko Ukrainie, Polska zajmuje również centralną pozycję w obronie UE i NATO, co wyraźnie pokazuje zwiększona liczba rosyjskich cyberataków na Ukrainę, ale także koalicja państw wspierających. Najpóźniej od 2014 r. polskie społeczeństwo, podobnie jak ukraińskie, musiało radzić sobie z dezinformacją, cyberszpiegostwem i cyberatakami, których celem była również infrastruktura krytyczna.

W tym kontekście, dzięki finansowaniu zewnętrznemu z niemieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wykonawcy projektu EuRepoC nawiązali kontakt z polskimi badaczami i badaczkami udostępnili stronę internetową projektu w języku polskim. Jest to efekt współpracy z Uniwersytetem Łódzkim na początku 2023 r. Ponadto zbadaliśmy możliwości przyszłej współpracy związanej z projektem z kilkoma polskimi kolegami, w tym z Uniwersytetem Europejskim Viadrina. W planowanym drugim etapie współpracy chcielibyśmy wykorzystać dodatkowe fundusze DPWS do rozszerzenia przede wszystkim jednego obszaru współpracy, współpracując z polskimi badaczami i badaczkami celem opracowania analiz i nowatorskich produktów końcowych takich jak poszerzony panel cyberincydentów, seria krótkich opracowań, raporty czy artykuły dotyczące wybranych zagadnień badawczych. Interesują nas przede wszystkim cyberincydenty związane z Ukrainą, których opisy mają zostać przetłumaczone na język polski i udostępnione polskojęzycznym odbiorcom. Jest to szczególnie ważne w przypadku produktów takich jak profile grup zaawansowanych trwałych zagrożeń (APT) i opisy poważnych incydentów cybernetycznych (MACI), które są wykorzystywane w celach szkoleniowych lub tych materiałów, które zawierają terminy techniczne, np. oceny dowodów w procesach atrybucji.