Niewydolność serca to problem dotykający ponad 23 miliony pacjentów na świecie. Zastój jest głównym powodem hospitalizacji pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca. Zastój resztkowy przed wypisaniem ze szpitala wiąże się z wysokim ryzykiem wczesnej ponownej hospitalizacji i śmierci. Osiągnięcie pełnego, a jednocześnie uniknięcie niekorzystnego nadmiernego odwodnienia może być trudne. Nowe metody diagnostyki zastoju (szczególnie tkankowego) mają znaczenie dla znalezienia lepszych i bardziej spersonalizowanych terapii i dostosowania dawek leków moczopędnych u pacjentów zarówno leczonych w szpitalach jak i w warunkach domowych. Zastój charakteryzuje się gromadzeniem płynu przesiękowego w pęcherzykach płucnych, czego skutkiem jest utrudniona wymiana gazowa. Pomiar ilościowy płynu obecnego w płucach może być wykonywany pośrednio np. poprzez cewnikowanie Swana - Ganza. Praktyka wskazuje jednak zapotrzebowanie na bezinwazyjne rozwiązanie, pozwalające na szybki i niezawodny pomiar ilości przesięku w płucach. Z uwagi na skład, przesięk charakteryzuję się wysoką przenikalnością dielektryczną. Jest to wielkość fizyczna określająca absorpcje oraz rozpraszanie promieniowania elektromagnetycznego, pozwalająca na pomiar w zakresie mikrofalowym. Celem projektu jest opracowanie czujnika pozwalającego na pomiary ilości płynu w płucach w celach diagnostycznych.
Zespół badawczy: Maciej Ślot (kierownik projektu), dr hab. Wielisław Olejniczak, prof. UŁ, prof. dr hab. Ilona Zasada, dr hab. n. med. Agata Bielecka-Dąbrowa, Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej UŁ, Instytut Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi
Kwota dofinansowania (netto): 12 800,00 zł