Student WMiI stworzył popiersie Emilii Szczanieckiej i Stefana Banacha

W ramach projektu Science Hub UŁ, Miłosz Ignaszak student Informatyki na Wydziale Matematki i Informatyki UŁ oraz opiekun projektu dr Artur Lipnicki z Katedry Analizy Nieliniowej podjęli się odtworzenia metodami fotogrametrii popiersi patronki IV LO w Łodzi, Emilii Szczanieckiej oraz matematyka Stefana Banacha.

Tematyka projektu dotyczyła zagadnień związanych z wykorzystaniem danych fotogrametrycznych w procesie modelowania ludzkiej twarzy. W ramach projektu zostały zrealizowane dwa projekty wizualizacji: popiersia Stefana Banacha oraz patronki szkoły IV LO Emilii Szczanieckiej.  

Topologia twarzy matematyka Stefana Banacha była analizowana i opracowywana w dwóch środowiskach Blender i ZBrush. FaceBuilder nie daje nam dobrego wyniku w przypadku niewystarczających danych referencyjnych. Otrzymujemy cały szereg niedoskonałości w geometrii. Niezbędne okazały się dalsze kroki w celu opracowania dokładności samego modelu. Zasadniczą trudnością z jaką Autor Projektu musiał się uporać była tutaj prawidłowa retopologia modelu. Uzupełnienie brakujących szczegółów wymagało opracowania specjalnych technik i odpowiedniej ich kolejności. W przypadku procesu teksturowania wykorzystane zostały techniki proceduralne. Model twarzy Stefena Banacha otrzymał realistyczne tekstury. 

W przypadku Patronki IV LO materiały referencyjne były trudno dostępne. Zastosowanie odpowiednich technik modelowania postaci dało możliwość przygotowania odpowiednich modeli 3D dla IV LO.

O projekcie 

Tytuł: Metody fotogrametrii w budowaniu modelu twarzy patrona szkoły Emilii Sczanieckiej oraz matematyka Stefana Banacha 

Opiekun: Dr Artur Lipnicki, WMiI UŁ 

Osoba studiująca: Miłosz Ignaszak, WMiI UŁ 

O projekcie: Projekt wizualizacji twarzy dwóch osób: patronki szkoły polskiej działaczki społecznej i narodowościowej Emilii Szczanieckiej oraz matematyka Stefana Banacha. Wykorzystane będą do analizy projektu dwa główne środowiska: Blender oraz ZBrush. Geometria zostanie poddana modyfikacji wraz z uwzględnieniem i właściwym doborem szeregu modyfikatrów, aby model oddawał możliwie duży realizm. Kocowy efekt może zostać wydrukowany technologii 3D.   


Materiał: dr Artur Lipnicki 
Redakcja: Science Hub UŁ